Σωτήρης Μπουζάρας: Η "τουριστική ανάπτυξη" της Κομοτηνής και άλλα παραμύθια με δράκους

Δημοσιεύτηκε στο Facebook με τον τίτλο:

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ: ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΔΡΑΚΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΤΑΝΕ ΦΩΤΙΕΣ (ΚΑΙ ΤΡΩΝΕ ΛΕΦΤΑ) ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

Με την Κομοτηνή συμβαίνει το παρακάτω, το οποίο δυστυχώς αποκρύπτουν οι αιρετοί άρχοντες του τόπου και έτσι συμβάλουν στην παραπλάνηση και περιφρόνηση του πολίτη - ψηψοφόρου. Η Κομοτηνή από τα παλιά χρόνια που δημιουργήθηκε και σε μεγάλο βαθμό μέχρι και σήμερα δεν ήταν ποτέ τόπος προορισμού αλλά μόνο μία πόλη - σταθμός για όσους περνούσαν από εδώ. Η παλιά Κιουμουτζινά ήταν ένα μέρος ξεκούρασης για ταξιδιώτες που πήγαιναν προς την Κωνσταντινούπολη ή γύριζαν από αυτήν με πανδοχεία κλπ. Κάτι σαν σταθμός αυτοκινητιστών στην εθνική οδό του σήμερα δηλαδή. Το παλιό μέρος που χτίστηκε όπως και η σημερινή της τοποθεσία δείχνουν αυτό ακριβώς: μία πόλη επάνω στους οδικούς άξονες ακριβώς για να κάνει μία στάση ο ταξιδιώτης. Δεν χτίστηκε σε κάποια όμορφη πλαγιά βουνού, ούτε στην θάλασσα για να την απολαμβάνουν οι κάτοικοί της, αλλά μέσα σε μία λακούβα γεμάτη με μούχλα και υγρασία για να εξυπηρετεί ακριβώς αυτόν τον σκοπό: της εξυπηρέτησης / αξιοποίησης των περαστικών. Αυτή είναι η Κομοτηνή. ΑΝ οι τοπικοί άρχοντες πούνε την αλήθεια στον τοπικό πληθυσμό και σταματήσουν τα παραμύθια περί "τουριστικής ανάπτυξης", μόνο και μόνο για την κατανάλωση κονδυλίων για φρουφρού κι αρώματα ορισμένων προνομιούχων κομματικών στελεχών και για κέρδος εργολάβων, μόνο τότε θα μπορέσουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα και πάνω σε αυτή την αλήθεια να χτίσουμε κάτι καλό για τον τόπο. Οταν χτίζεις πάνω σε ψέματα, χτίζεις παλάτια στην άμμο. Οπου ακούτε τουριστική ανάπτυξη της Κομοτηνής ή και της Ροδόπης ολόκληρης ισοδυναμεί με κατανάλωση κονδυλίων για φίλους και φιλενάδες, χωρίς κανένα ή με ελάχιστο αντίκρισμα, κάτι το οποίο συμβαίνει αδιακρίτως εδώ και δεκαετίες.

Δεν υπάρχει ελπίδα λοιπόν; Μα φυσικά και υπάρχει. Μόνο όμως αφού πρώτα δεχτούμε την σκληρή αλήθεια. Πως η Κομοτηνή *δεν είναι πόλη - προορισμός αλλά πόλη - σταθμός*. Αφού λοιπόν το δεχτούμε αυτό και σταματήσουν κάποιοι να καταναλώνουν κονδύλια επί κονδυλίων εδώ κι εκεί, θα είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε το ένα και μοναδικό: το πως ένας περαστικός, αντί για 5 ώρες θα μείνει έστω 1 ημέρα για να αυξηθεί η κατανάλωσή του στην τοπική αγορά ή για το πως ο περαστικός αντί για 2 μέρες (π.χ. γονείς φοιτητών, αστυνομικών για ορκομωσία κλπ) θα μείνουν άλλες 2 ημέρες για βόλτες και αγορές ή και πως θα μας θυμούνται και στο μέλλον ώστε να περνούν μία στις τόσες και αυτοί και τα παιδιά τους. Αν χτίσουμε πάνω στην αλήθεια και δεν κοροϊδεύουμε την κοινωνία, αν σεβόμαστε ακόμη και την 1 ώρα επίσκεψης κάποιου, θα μπορούσαν τα ξενοδοχεία μας να γεμίζουν και από Ελληνες και από Βαλκάνιους και Τούρκους για ΑΥΤΟ που ΟΝΤΩΣ έχουμε να τους προσφέρουμε, όχι για αέρα κοπανιστό ώστε να έρθουν μόνο μία φορά και να μην ξαναπατήσουν. Μία καλή αρχή έγινε με την θερινή επισκεψιμότητα στα παραλιακά της Ροδόπης όπου Βαλκάνιοι και Τούρκοι εκτιμούν και προτιμούν εδώ και χρόνια τις φτωχικές αλλά πεντακάθαρες παραλίες μας και μπορεί κάποιοι να περάσουν μία βόλτα κι από την Κομοτηνή για αξιοθέατα, αρχαία, εκκλησίες, τζαμιά κλπ. Η αλήθεια προς τον πελάτη εκτιμάται. Αν τους δώσεις ψέμα, θα τον δεις μόνο μια φορά και μετά θα τον κοιτάς με το κυάλι. Κάτι που δυστυχώς συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στην Κομοτηνή. Ας τα βρούμε λοιπόν πρώτα με τον εαυτό μας και ας σταματήσουμε να δείχνουμε μία ψεύτικη εικόνα προς τα έξω.

Και κάτι ακόμη που πάει πακέτο με τα παραπάνω. Οταν κάποιος διαμένει προσωρινά στην πόλη μας αναγκαστικά, είτε ως φοιτητής, ως φαντάρος, ως εκπαιδευόμενος στην σχολή αστυφυλάκων, ως καθηγητής πανεπιστημίου, ως στρατιωτικός με μετάθεση εδώ κλπ όλοι έχουμε υποχρέωση να συμβάλουμε στο να γίνεται η διαμονή του πιο ανθρώπινη. Τα καταστήματα με το να κάνουν καλύτερες τιμές, οι ιδιοκτήτες ακινήτων φθηνότερα ενοίκια κ.ο.κ.. Να συμβάλουμε δηλαδή με το να μοιραζόμαστε το κόστος διαμονής τους εδώ και όχι να τους το αυξάνουμε. Οχι μόνο εκμετάλλευση και αρπαχτή. Οταν σπούδαζα στην πανέμορφη Καβάλα είχα παραθαλάσσια μεζονέτα με 40.000 δρχ. και εδώ στην πόλη της μούχλας, ένα δωμάτιο - κοτέτσι σε μία αυλή πίσω από το σπίτι του ιδιοκτήτη που δεν το έβλεπε ο Ηλιος το δίνανε 100.000 δρχ και ντρεπόμουν στο λεωφορείο να λέω πως είμαι Κομοτηναίος σε άλλα παιδιά που συναντούσα όταν ερχόμουν από Καβάλα. Από τότε ξεκίνησα να δίνω ότι είχα και δεν είχα σε όποιον το χρειάζεται, τα ρούχα μου, τα έπιπλα, οτιδήποτε, από ντροπή για την καταγωγή μου από αυτή την πόλη. Η σημασία που έχει η Κομοτηνή για το κράτος σε θέματα "εθνικά" δεν πρέπει να γίνεται αφορμή ώστε οι ντόπιοι να συνεχίζουν να ζουν από τον κόπο και τον ιδρώτα των άλλων για άλλες τόσες δεκαετίες. Με μία τοπική οικονομία κατά βάση παρασιτική, χωρίς να παράγει και να προσφέρει τίποτε άλλο εκτός από καφέ - μπουζούκια - πιτόγυρα.

Η Κομοτηνή και η γύρω περιοχή έχει πάρα πολλά να προσφέρει στον επισκέπτη εκτός από όλα αυτά. Θεωρώ όμως πως ποτέ κανείς δεν τα έδειξε στους επισκέπτες. Η συλλογιστική των Κομοτηναίων είναι να κρατούν τους επισκέπτες εντός της πόλης για σουβλάκια και καφέδες, άντε και κάτι μικροαγορές. Ετσι χάνουν και οι ίδιοι. Αν οι τοπικοί άρχοντες κάνουν την αρχή και ξεκινήσουν να παρακάμπτουν την παρασιτική κομματική "ελίτ" που έχουν κληρονομήσει από την στιγμή που εκλέχθηκαν, με σκοπό να δημιουργηθεί μία υγιής πολιτική προσέλκυσης επισκεπτών (και όχι τουριστών) στην πόλη, ο ντόπιος πληθυσμός θα βγει κατά πολύ κερδισμένος. Αν δεν τολμήσουν και δειλιάσουν όπως κάνουν από την μεταπολίτευση και μετά, θα συνεχιστεί επ αόριστον η "μούχλα" και "καμαρίλα" των τελευταίων δεκαετιών και φυσικά η άδικη σπατάλη, προς όφελος μερικών προνομιούχων. Ας αποφασίσουμε όμως κι εμείς οι πολίτες τι θέλουμε και κάποια στιγμή, ας το ζητήσουμε.

☮️🕉

Υ.Γ.: Το κείμενο μπορεί να θεωρηθεί και συνέχεια του χθεσινού περί "τουρισμού ύπνου" που μπορείτε να βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο >> https://www.facebook.com/bouzaras/posts/pfbid02T3kbTWvaGHJDs78Riveh2zQFY8QcXRDeL8y53aQE2RcxptQ9vUpdaAggNu4JzJLFl

(Φωτογραφία της ανάρτησης από visitnorthgreece.com)