Ένας χρόνος πριν. Μια απλή λέξη: κτηνάνθρωπος.
Μια αναλυτική εξήγηση. Αντικοινωνική ή ψυχοπαθητική διαταραχή της προσωπικότητας. Απουσία συναισθημάτων, τύψεων, ενοχών, σεβασμού για τη ζωή του άλλου. Μικρές ηλικίες, μεγάλα προβλήματα σε οικογένειες με βία ή με έλλειψη ορίων. Ήρωες του κακού. Δολοφόνοι.
Συνεχής παρουσία στα ΜΜΕ με επεξηγήσεις και διευκρινίσεις. Το «σύνδρομο των Γλυκών Νερών». Έγκλημα, τυμβωρυχία, δεύτερο έγκλημα, υπερέκθεση, χειραγώγηση, εκμετάλλευση, καλοστημένο θέατρο, αδιαφορία απέναντι στον πόνο των άλλων, ξεδιάντροπο παιχνίδι με την κοινή λογική και γνώμη. Δίκη, απολογία, απόφαση, ποινή.
Τί μένει; Το σύννεφο του θανάτου, η απόλυτη ντροπή, κάποια πρόσωπα γεμάτα δάκρυα και δυο μικρά ματάκια που δεν αντίκρυσαν ακόμη την αλήθεια.
Κάτι άλλο; Περισσότερη γνώση, κατανόηση, κρίση μπροστά σε παρόμοιους χαρακτήρες. Αν με ρωτήσετε αν συμφωνώ με τη λέξη «δικαίωση», θα σας πω ναι. Υπάρχει, όμως, κάτι μέσα μου που μου σφίγγει τον λαιμό.
Γιατί πάντα μετά και όχι πριν;
Δείτε επίσης:
Δημήτριος Σούρας: "Θηλυκός Μπάμπης η Πισπιρίγκου"
Δημοσίευση σχολίου
Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια, επώνυμα και ανώνυμα. Πάντα όμως με σεβασμό στους άλλους αναγνώστες και στους νόμους. Ευχαριστούμε!